Stichting Don Fredy richt zicht op de leefsituatie van ouderen in Honduras. Honduras, een Midden Amerikaans land met een twijfelachtige reputatie als het gaat om geweld en armoede. Maar met een bevolking met een groot hart en een natuur die betovert.

Waarom nu de aandacht voor ouderen? Ouderen lijken een vergeten doelgroep. Veel projecten voor kinderen, tienermoeders, alleenstaande moeders etc. Maar niet voor de ouderen. Terwijl een steeds grotere groep het moeilijk heeft. Vooral ouderen die het zonder steun van familie moeten redden, hebben het zwaar. De nood wordt hoger. Zo nu en dan hoor je in het Nederlands nieuws een bericht over de problemen met vluchtelingen die Amerika niet binnen komen. Tegelijkertijd blijft de stroom mensen die te voet aan komt bij de grens tussen Mexico en Amerika, groeien. Veel van deze vluchtelingen komen uit Honduras.

Je vertrek niet uit Honduras omdat je een gelukszoeker bent of zomaar zoekt naar avontuur. Je vertrekt omdat je geen middelen van bestaan hebt of bang bent voor het geweld van de bendes, daarom vertrek je, uit pure wanhoop laat je alles achter… Op zoek naar een leven en om geld te verdienen om naar familie in Honduras te sturen. Ze passeren de grenzen meestal illegaal. Het is een levensgevaarlijke tocht, die lang niet iedereen haalt of zelfs overleeft. Jongeren, maar ook hele gezinnen vertrekken. Opa en oma blijven vaak achter. In een samenleving waarin familie een belangrijke sociale pijler is, betekent dit vertrek van kinderen dat ouderen er alleen voor komen te staan.

Als het niet goed gaat tijdens de reis, als je blijft steken bij de grens of als je in Amerika geen baan of verblijfplaats kunt vinden, dan hoort de familie vaak niets meer. Dit heeft alles te maken met gezichtsverlies in een land met een sterke macho-cultuur. Maar ook met de hoge verwachtingen van de ‘achterblijvers’ die hun beeldvorming over Amerika te vaak baseren op soaps van tv of verhalen over mensen die het ‘gemaakt hebben’. Dit betekent geen geld, dus geen hulp voor de familie, of opa en oma.

Honduras is ook een land waarin veel mensen elkaar helpen en delen in hetgeen je hebt. Zo doe je dat gewoon. Als je geen kinderen meer hebt die voor je zorgen, heb je een probleem. Er is geen zorgstelsel wat zorgt dat er voor jou een pensioen of eten is. Als je dan ook niet meer op jezelf kan wonen, lichamelijke klachten krijgt of in de war raakt, wordt je probleem nog veel groter. En zo ontstaat er een nieuwe groep ouderen die het moet doen zonder hulp die zij nodig hebben.

‘Stichting Don Fredy richt zich op het ondersteunen, opzetten en stimuleren van projecten en initiatieven die zich richten op het verbeteren van de leefsituatie van ouderen in Honduras en het verrichten van al wat hiermee verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn’.

De stichting ondersteunt in de eerste plaats initiatieven die in Honduras zelf ondernomen of georganiseerd worden. De activiteiten die wij ondersteunen kunnen verschillend van aard zijn, maar hebben steeds tot doel om de leefsituatie van de bejaarden te verbeteren. Vooral kleinschalige, lokale initiatieven voor ouderen die nergens anders heen kunnen, hebben onze aandacht.

HOGAR GERMAN MIER CALLEJAS

Een kleinschalig en lokaal project waar de stichting financiële steun aan geeft, is een bejaardenhuis in Tela. In het huis wonen maximaal 20 ouderen die nergens anders heen kunnen en allemaal wat extra hulp nodig hebben, psychisch en/of lichamelijk. Er zijn veel meer ouderen die deze hulp hard nodig hebben, maar dat is financieel niet haalbaar. Het huis zelf is ooit geschonken door de Lions Club aan de katholieke kerk. De kerk heeft toen besloten er een bejaardenhuis van te maken. Er werken in totaal 6 á 7 mensen, inclusief de 2 verzorgenden die elkaar afwisselen. De inkomsten voor dit tehuis komen uit de collecte van de kerk en een kleine maandelijkse bijdrage vanuit een congregatie uit Spanje. Samen met de overige giften van een aantal plaatselijke bedrijven (voeding, artsenbezoek) en zo nu en dan kleine particuliere giften, kunnen ze het hoofd net boven water houden.

Het huis heeft onderhoud nodig aan de buiten- en de binnenkant. Hiervoor is simpelweg geen geld. Juist voor dit soort zaken heeft de stichting afgelopen jaren geld uitgegeven. We hebben het sanitair kunnen vervangen, de keuken kunnen vernieuwen en het dak kunnen repareren (zie projecten). Maar ook ventilatoren vervangen, keukengerei gekocht, medicatie bekostigd, etc. Aankomende jaren zullen er zaken blijven die zij niet kunnen bekostigen maar wel nodig hebben.